Με την ευδαιμονία του … καλοπαιδαρισμού,
που μας διακατέχει, ειδικά σήμερα, που είναι η «γιορτή της μητέρας», ήθελα να
υπενθυμίσω, ότι, υπάρχουν κάποιες μανάδες που δεν γιορτάζουν. Δεν
γιορτάζουν ποτέ. Γιατί τα παιδιά τους, κάποια από τα παιδιά τους, δεν τις
τιμούν, ως οφείλουν. Δεν εκτιμούν τους κόπους, τον αγώνα, την προσπάθεια, σε
δύσκολα χρόνια, που κάνουν (οι μανάδες τους),
για να μην τους λείψει τίποτα. Πάντα
ζητούν. Απαιτούν. Και όταν οι μανάδες, ανήμπορες πια, δεν μπορούν να δώσουν
άλλο, είναι άχρηστες. Βάρος. Όχι μόνο τις κατατάσσουν, εκτός των υποχρεώσεων, μα και εμπόδιο στην
εκπλήρωση των όποιων άλλων υποχρεώσεων. Τις
πετούν, στην κυριολεξία, σαν σκουπίδια, σε αποθήκες ανθρώπων. Σε «ιδιωτικά
γηροκομεία» λέει. Κλουβιά. Καιάδες.
Εκεί που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σαπίζει, βρωμά και
ζέχνει. Από την υποκρισία μιας κοινωνίας ολόκληρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου