Βούλε βου, κου-σέ αβέκ μουά;

Ανήμερα τση Παναγιάς.

Την είδα.

Την ερωτεύτηκα.

Έκανα τα πάντα να μου κάτσει.

Να γίνει η μάνα των παιδιών μου.

Με τη μεγάλη χάρη της Παναγίας. 

Το θαύμα έγινε.

Αλλά.

Πάνω στη γλύκα του …. καθίσματος.

Έπιασε κακιά  λύσσα.

Αυτόν που παραβιάζει το βασίλειο μου.

Το δέντρο μου.

Συχνά τις τελευταίες ημέρες.

Και κλέβει τους καρπούς του.

Να ξανάρθει.

Και να μην αφήσει κλαδί για κλαδί.

Και σύκο για σύκο στη θέση του.

Φοβηθήκαμε.

Να κρυφτούμε που, πως, πότε;

Ίσα –ίσα που προλάβαμε να την κάνουμε.

Ο ένας από εδώ.

Η άλλη από εκεί.

Και μην την ξαναείδα μετά.

Που να φάει, ο λυσσάρας,  σκουληκιασμένο σύκο.

Και να μην του μείνει άντερο.

Παναγία μου…..