Μελέτες αμελέτητα, μέρος δεύτερο.

Τον Ιούλιο του 2011, τα έργα διαπλάτυνσης – ωραιοποίησης της Σοφοκλή Βενιζέλου, ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Μία ημέρα, καυτή ημέρα,  αυτού του μήνα, προς το μεσημέρι, όταν η θερμοκρασία χτυπούσε 36 βαθμούς Κελσίου υπό σκιά, παρουσιάστηκε μία ομάδα 5 ανθρώπων. Ήταν η τότε «Επιτροπή Καθαριότητας» του Δήμου.  Είχαν έρθει για να … πραγματογνωμονύσουν  επιτόπου, τη μελέτη τοποθέτησης των κάδων. Έκαναν ένα βολταράκι. Μια πάνω. Μια κάτω. Από το σταυροδρόμι του «καϊρη» μέχρι το «Συμισιακό». Μες το λιοπύρι. Μύριζαν τζοτζόμπα και κόκονατς. Αντηλιακό. Κοιτούσαν μέσα από τα γυαλιά  του ήλιου και  πέρα από τα γείσα των καπέλων,  δεξιά, αριστερά, γύρω-γύρω. Σπίτια, στενά, οικόπεδα. Τσουτσούριζαν μεταξύ τους και σημείωναν σε κάτι ντοσιέδες. Πίσω τους κολαούζος η μηχανικού. Η επιβλέπουσα του εργολάβου. Σημείωνε και αυτή.

Κάπως έτσι μας προέκυψε η μελέτη (επανα)τοποθέτησης των κάδων.

Επομένως οι όποιες ατέλειες, στην εφαρμογή της μελέτης, οφείλονται στη μέγιστη λαύρα εκείνης της ημέρας.  

Όσα λοιπόν διαδίδω από εδώ μέσα ή έξω, δια της ζώσης, για παρεμβάσεις πρώην Προέδρων Τοπικών Συμβουλίων, Ιδιαιτέρων Γραμματέων, κουμπάρων και …. αμερόληπτων προϊσταμένων καθαριότητας, για να αποφύγουν συγγενικές τους οικογένειες τη τοποθέτηση κάδων μπροστά από τα σπίτια τους, είναι κακοήθειες και μικροπρέπειες. 

Είμαι ένας κακομοίρης υστερικός, πατομπουκαλάκιας, που όταν βγαίνει με το αυτοκίνητο του από την οδό Κόκκινου Μετοχιού, κάθετο  επί της Σοφοκλή Βενιζέλου, δεν θα έπρεπε να με ενοχλούν ούτε οι κάδοι ούτε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Όλα πάνω στη γωνία.

 Έπρεπε να είχα ενόραση.  Το υπό όν. 

Να μαντεύω αν έρχεται αυτοκίνητο από τα αριστερά, πριν βγω στη μέση του δρόμου. Διακινδυνεύοντας τη σωματική ακεραιότητα και ενίοτε τη ζωή, αν τρέχουν,  οδηγώντας το αυτοκίνητο τους,  συνανθρώπων μου, που τυχαίνει να περνούν εκείνη τη κακιά ώρα από αυτό το σταυροδρόμι ….