Χωρίς αιδώ, εδώ.

Αφού θέλουν να μας πάρουν και τα σώβρακα.

Ας τους τα δώσουμε.

Όχι μέσω των μπουλουκιών των μπλόκων.

Ούτε μέσα από τις άθλια στημένες συνεντεύξεις.

Πρέπει να μαζευτούμε.

Πέντε.

Δέκα.

Εκατό.

Διακόσιοι.

Αν είμαστε και χιλιάδες, ακόμα καλλίτερα.

Να πάμε εκεί.

Όπως μπορούμε.

Στο Σύνταγμα.

Στη Βουλή.

Χωρίς συνθήματα.

Χωρίς φασαρίες.

Σιωπηλοί.

Να ξεγυμνωθούμε.

Έτσι γυμνοί.

Να κρατήσουμε ενός  λεπτού σιγή.

Για τη χαμένη τιμή.

Της πατρίδας μας.

Εμάς, των ανθρώπων της.

Της γης μας.

Των κόπων μας.

Των προϊόντων μας.

Φεύγοντας.

Ντυμένοι πια.

Να τους αφήσουμε εκεί τα εσώρουχα μας.

Οι σεμνότυφοι θα μπορούσαν να τα στείλουν και με ταχυμεταφορικές.

Θα χάσουν όμως την ευκαιρία.

Να θαμπώσουν.

Με την άγρια ομορφιά.

Της πράξης τους.

Το μιντιακό κηφηναριό.

Και τι δε θα έδινα να έβλεπα  τις φάτσες τους……