Ο φάτσας…..

Το πρωί.

Σκοτεινά ακόμα.

Που βγήκα στην αυλή.

Για να απολαύσω.

Τα πουλιά.

Τις μυρωδιές.

Το καφέ.

Και το πρώτο τσιγάρο της ημέρας.

Βγήκε δειλά-δειλά.

Κάτω από το τραπέζι.

Ένας μαύρος μπόγος.

Μυξοκλαίγοντας.

Σουσοραδίζοντας  την ουρά του.

Μέχρι να καταλάβω.

Τι ήταν αυτό που ζούσα.

Τριβόταν ήδη στα πόδια μου.

Μυρίζοντας τα. 

Ήταν αυτό το σκυλάκι.

Κατάμαυρο.

Μαλλιαρό.

Αγριόφατσα.

Πλην όμως γλυκύτατο.

Και παιχνιδιάρικο.

Κάποιος αναίσθητος.

Άλλος ένας.

"Φιλόζωος".

Το είχε πετάξει στο δρόμο.

Και αυτό ήρθε και βρήκε καταφύγιο στην αυλή μου.

Επειδή δεν μπορώ να το κρατήσω.

Όποιος θέλει ευχαρίστως να του το δώσω.

Τι ράτσα είναι δεν γνωρίζω.

Από ότι φαίνεται  από τις ποδάρες του θα γίνει μεγαλόσωμο.

Και καλός φύλακας….