Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Τα νεύρα μου…..



Μπήκε στο κατάστημα.
Καλή πελάτισσα.
Λίγο αστρόλογη.
Αρκετά περίεργη.
Πολύ μίζερη.
Είδε την πωλήτρια με τη σφουγγαρίστρα.
Και έβαλε τις φωνές.
Γιατί σφουγγάριζε.
Η  χλωρίνη.
Θα της χάλαγε.
Τα παπούτσια.
Που τα είχε αγοράσει εκατόν εβδομήντα Ευρώ.
Ήθελε  να μιλήσει με έναν υπεύθυνο.
Του Διοικητικού Συμβουλίου.
Να της ζητήσει συγνώμη.
Βγήκε έξω από το κατάστημα.
Τσιρίζοντας.
Σε έξαλλη κατάσταση.
Πήγε να της μιλήσει η υπεύθυνη του καταστήματος.
Την έβρισε.
Ο υπεύθυνος.
Στη τελική.
 Ήμουν εγώ.
Που  ενημερώθηκα έγκαιρα και τηλεφωνικά.
Προτίμησα να μην παρουσιαστώ.
Διότι.
Αν πήγαινα.
Θα την έβαζα να φάει.
Το δίκαιο της πελάτισσας .
Ωμό και αμάσητο.
Μαζί με τα παπούτσια της.
Θα την έλουζα με τα σφουγγαρόνερα.
Θα την πότιζα.
Με το υπόλοιπο καθαριστικό υγρό.
Που τελικά.
Δεν ήταν χλωρίνη.
Και τέλος.
Θα τη ξαπόστελνα.
Στον αγάερτο.
Αυτήν και τα λεφτά της.


Είπαμε.
Να υποστώ το χαμαλίκι.
Του θώκου.
Εθελοντικά.
Αλλά να κάνω και τον καραγκιόζη.
Στη κάθε μια κυρία.
Μη γνωρίζουσα.
Που να εναποθέσει.
Την πλούσια.
Ανισορροπία της.
Πολύ πάει….

Δεν υπάρχουν σχόλια: