Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Κακιά λύσσα.



Σαν πρόεδρο.
Του Συνεταιρισμού.
Παραγωγών-Καταναλωτών Οικολογικών Προϊόντων «γαία»
Με αποδέχονται.
Με αναγνωρίζουν.
Ως νόμιμο εκπρόσωπο.
Το σύνολο των Δημόσιων Υπηρεσιών.
Συμπεριλαμβανομένης της εφορίας.
Η Δικαιοσύνη.
Τα επιμελητήρια.
Οι τράπεζες.
Παρόλα αυτά.
Υπάρχει.
Ένα Νομικό Πρόσωπο.
Ιδιωτικού Δικαίου.
Με έδρα την Αθήνα.
Η γραμματέας του;
Η νομική σύμβουλος του;
Δεν της αρκεί.
Η συνήθης.
Η προβλεπόμενη.
Από την νομοθεσία.
Γραφειοκρατική χαρτούρα.
Για να με αποδεχτεί.
Διότι λέει.
Της προέκυψε.
Πως δεν αποδεικνύεται.
Από αυτή.
Τη χαρτούρα.
Η νόμιμη εκπροσώπηση.
Ήθελε και μία υπεύθυνη δήλωση.
Με θεωρημένο.
Το γνήσιο.
Της υπογραφής.
Όπου θα δήλωνα.
Υπευθύνως.
Τη νομιμότητα.
Της χαμένης.
Κατ’ εκείνη.
Εκπροσώπησης.
Επίσης.
Δεν την ικανοποιούσε.
Η παράδοση.
Η αποστολή.
Του σκαναρισμένου εγγράφου.
Σε μορφή πι-ντι-εφ παρακαλώ.
Αύριο.
Ή τουλάχιστον αργά σήμερα.
Την ήθελε.
Το επόμενο μισάωρο.
Το αργότερο.
Από την ώρα που τηλεφώνησε.


Τι κάνεις εν προκειμένω;
Αγαπητέ μου πρόεδρε;
Που στο τέλος.
Θα μασάς.
Τις δάφνες.
Και θα παραμιλάς;

Παρατάς.
Για άλλη μια φορά.
Τη δουλειά σου.
Παίρνεις φόρα.
Μέσα σε δύο.
Ολόκληρα.
Λεπτά.
Διασχίζεις.
Κολυμπώντας.
Κρητικό.
Μυρτώο.
Λοιπό Αιγαίου Πελάγους.
Αργοσαρωνικό.


Μπουκάρεις.
Στο γραφείο της.
Και την αρχίζεις.
Αποθεωτικά.
Σε ένα ρεσιτάλ.
Καρπαζιάς.
Ξανάστροφης σφαλιάρας.
Με όλη σου τη δύναμη.
Να μην της μείνει.
Το κεφάλι.
Το άδειο.
Το ηλίθιο.
Όρθιο στη θέση του.
Ποτέ ξανά….

Δεν υπάρχουν σχόλια: