Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Το άτακτο φρόνημα.



Όλα όσα άκουσα.
Και είδα.
Την σήμερον ημέρα.
Και σε σχέση.
Με τα όσα βλέπουμε.
Ακούμε.
Ζούμε.
Πιθανά.
Απίθανα.
Σουρεαλιστικά.
Τραγικά.
Γελοία.
Παρακμιακά.
Ετσετερά.
Ετσετερά.
Μου θύμισαν.

Εκείνες της κινηματογραφικές ταινίες.
Υψίστου καλλιτεχνικής αξίας.
Γαλλικής παραγωγής.
Δεκαετίας 70.
Που πρόβαλαν κατά κόρον.
Το «Αστέρι».
Το «Το Πάνθεον».
Τα «Ολύμπια».
Ο «Απόλλωνας».
Και φυσικά το «Ελληνίς».
Στις οποίες.
Ο μόνος διάλογος.
Που ακουγόταν.
Επανειλημμένως.
Ήταν.

Το «Α ουί, ουί, ουί, ουί, ζετ έμ»!

Δεν υπάρχουν σχόλια: