Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Το χτύπημα των ποντικών.


Έβλεπα τα περάσματα τους.
Τις φωλιές τους.
Τα κλεμμένα.
Φαγωμένα αυγά.
Από τα  κοτέτσια των γειτόνων.
Τους άκουγα.
Να σέρνονται.
Τα ξημερώματα.
Ανάμεσα στα χόρτα.
Δεν έδινα σημασία.
Αφού δεν με ενοχλούσαν.
Δεν μου έκαναν καταστροφές.
Μέχρι που βρήκα τις μελιτζάνες μου. 


Σε αυτό το χάλι.
Τους έβγαζαν τη ψίχα.
Και έτρωγαν τα σπόρια.
Ευτυχώς είχα προλάβει.
Να μαζέψω.
Τους σπορίτες.
Την ίδια μέρα κιόλας.
Έκοψα τα χόρτα.
Από τις αναμεσάδες.
Σκόνισα τα φυτά.
Και τα περάσματα τους με θειάφι.
Θειάφι σκόνη.
Και έτσι γλίτωσα.
Πριν γενικευτεί.
Η καταστροφή…

Δεν υπάρχουν σχόλια: