Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Τηλεφωνική Ερωτική Εξομολόγηση.


Έκατσα το μεσημέρι να φάω.
Παρόλο που δεν είχα όρεξη.
Καθότι κουρασμένος.
Πολύ.
Είχαν προηγηθεί επτά ολόκληρες ώρες επίπονης εργασίας.
Που αλλού, στα χωράφια.
Στη πρώτη μπουκιά χτύπησε το κινητό.
Κοίταξα ποιος καλούσε.
Χαμογέλασα και απάντησα.  
Προσεκτικά για να μην πνιγώ.
Και μελιστάλακτα.

-         Πα-ρα-κα-λώ.
-         Έλα ρε μαλάκα, εγώ είμαι. Ο πήξας-δήξας-τάδες.
(Δεν υπήρχε περίπτωση να είναι άλλος άρχοντας και δη δημοτικός.)
-         Τι έγραψες σήμερα στην εφημερίδα;
( Μπα, έτσουξε και σπάσανε τα νερά της ευθιξίας;)
-         Εδώ, από το πρωί, όλοι, με έχουνε ταράξει, με αυτά που έγραψες, ρε κωλόπαιδο.
(Στο βάθος ακουγόταν οχλαγωγία. Καφετέριας. Έπαιρνε τηλέφωνο, προφανώς, από γνωστό στέκι του κέντρου. Όπου, μαζεύονται οι διάφοροι στυλοβάτες του τόπου και … ξιπάζονται, αναμεταξύ τους. Δηλαδή, κάνουν τη «κοζερί», του παγωνιού.)
-         Τι έγραψες ρε μαλάκα για το έργο;
(Σίγουρα, τον είχαν πρήξει. Φως φανάρι, πως δεν είχε διαβάσει αυτά που έγραφα.)
-         Θα με αφήσετε να το τελειώσω;
(Τον ιδρώτα, άντρα μου, βάλτον σε λιμνοδεξαμενή. Να μην πάει χαμένος. Όταν εξατμιστεί το νερό και μείνει το αλάτι, μοίρασε το στους ψηφοφόρους σου. Σαν αγίασμα!)
-         Τι έγραψες πάλι;
(Το βιολί του αυτός!)
-         Δεν ξέρω τι και πώς σου μετέφεραν, αυτοί που το διάβασαν.  Έγραψα για το ότι, λίγο έλειψε,  κάποιων  ανθρώπων  οι περιουσίες να καταστραφούν, εξ αιτίας της βροχής και κανείς σας δεν έδωσε σημασία. Όλοι αδιαφορήσατε. Από ότι καταλαβαίνω, δεν τα έχεις διαβάσει. Διάβασε τα και αν έχεις απορίες ή ενστάσεις, ξαναπάρε με τηλέφωνο.
-         Καλά, θα το διαβάσω. Πείτε και μια καλή κουβέντα, ρε κωλόπαιδο. Εγώ δεν είμαι κακός άνθρωπος. Σε αγαπώ.

-         Και εγώ σε αγαπώ. Και απού λέει κακές κουβέντες για σένα, σκατά να φάει!

-         Άντε, γαμήσου ρε μαλάκα, χε-χε…
(αστειάκια, αστειάκια; Ανατρίχιαξα!)
-         Επίσης!
(Στα πολύ σοβαρά)
Το τηλέφωνο έκλεισε.
Έφαγα σαν λύκος.
Με τέτοιο … ορεκτικό, γινόταν διαφορετικά;
Γιαπραδάκια ήταν.
Ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα.
Και μετά κοιμήθηκα. 
Σαν πουλάκι!
Το τηλέφωνο δεν  ξανά χτύπησε……

ΥΓ: Συγνώμη για την ωμότητα των λέξεων, αλλά ήθελα να σας τα μεταφέρω αυτούσια. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα.


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νίκο καλημέρα. Απολαυστικό το σημερινό σου ποστ. Αλήθεια σε ποιό στέκι κορδώνονται τα ξιπασμένα παγώνια μετά που έκλεισε ο φιδίας. Επίσης ο συνομιλητής σου λόγω επιπέδου λεξιλογίου και γενικότερου ενδιαφέροντος για την περιοχή μήπως είναι ο Κ.......ς; Αφού τον φωτογράφησες σχεδόν.
Για λύσε μας τις 2 αυτές απορείες.
Ενοείτε πως το φόντο με τις καλλιτεχνικές ταινίες του 80 είναι το πλέον κατάλληλο.
Γιώργος πρώην χειμερινός κολυμβητής

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουνε.

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ είπε...

Γεια σου Γιώργο.
Ονόματα δε λέμε, γιατί για τους πολλούς είμαστε "ανώνυμοι", επομένως υπολήψεις δεν θίγομε.(Γιατί "πρώην"; Επειδή αρχίσανε οι ζέστες;)

Ανώνυμος είπε...

Για να δούμε, στην μπόρα που έρχεται πάλι, από αύριο το βράδυ, θα κάνουν τα ίδια;

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ είπε...

Τα φρεάτια των ομβρίων, τώρα τα έχουν καθαρίσει! Όσο για τα υπόλοιπα θα φανεί.

kikop80 είπε...

Και μετά ένα πέρασμα και σκούπισμα και όλα καλά! Γιατί η εικόνα μετράει πάνω απ' όλα!!!