Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Μ’ ένα σμπάρο, πολλά φίδια….

Από την ειδησεογραφία των ημερών αντιγράφω:

«Ως υπερασπιστής των ανδρών του Λιμενικού που φώναξαν τα ρατσιστικά συνθήματα κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου εμφανίστηκε για δεύτερη ημέρα ο Γ. Καρατζαφέρης. Εξαπέλυσε επίθεση στον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, χαρακτηρίζοντάς τον «ουρά» του Αλέξη Τσίπρα.Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, σε ανακοίνωση του καλεί τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να μην "στοχοποιεί πότε τους αστυνομικούς, πότε τους ειδικούς φρουρούς και πότε το Λιμενικό αλλά να εξασφαλίσει στη χώρα ευταξία η οποία έχει χαθεί ελπίζουμε όχι δια παντός" όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.»

Βγάζω το καπέλο.
Στα παλικάρια του Λιμενικού.
Στο κ. Καρατζαφέρη.

Και στους λοιπούς.
Δείχνοντας τους, το ανεγκέφαλο κεφάλι μου.
Εκφράζοντας, με αυτό τον τρόπο, τη χαρά και τη περηφάνια μου για τον ηρωισμό τους.
Τιμώντας τους γενναιόδωρα, πλην όμως ταπεινά, για την απαράμιλλη γενναιότητα τους.
Κήρυξαν την επανάσταση κατά της κατοχής των Αλβανών.
Κάλυψαν έτσι και ένα μεγάλο κενό στις σύγχρονες αναφορές της 25ης Μαρτίου.
Που αναφερόμαστε μόνο στους Τούρκους.
Ξεχνώντας τους Αλβανούς.
Ρίγη εθνικής ανατριχίλας διαπερνούν για άλλη μια φορά το κορμί μου.
Πάω να λιαστώ.
Πάνω σε μια πέτρα.
Μαύρη πέτρα.
Το αντηλιακό μη ξεχάσω.
Από λάδι Αλβανών….

Δεν υπάρχουν σχόλια: