Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Ντροπή τέτοιο παιδί.



«Μωρέ Νίκο, χθες το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου. Καθόσουν λέει δίπλα μου. Σε μια κοινωνική εκδήλωση. Και έλεγα από μέσα μου, μα αυτός βρέθηκε να κάτσει δίπλα μου;»
Αυτά μου είπε σήμερα, με εμφανή τα σημάδια της ξινίλας στο πρόσωπο, αλλά και στο τόνο της φωνής, μία γνωστή.  
Σιόκαιρη μου.
Κουκλίνα.   


Ξανθιά,  ντελιτσιόζα και  καπριτσιόζα.
Τι να σας πω. Για τη γκαντεμιά μου.  Μια απογοήτευση. Μια τάση για χρόνια λιγοθυμιά.  Την απέκτησα.  
Ψάχνω  μπορντουροψάλιδο . Θέλω να φυτο-κτονήσω…..

Δεν υπάρχουν σχόλια: