Ημερίδες, νυχτερίδες και αράχνες.

Το τελευταίο διάστημα. Όταν με καλούν. Ως ομιλητή. Σε διάφορες εκδηλώσεις. Με θέμα τη Βιολογική Γεωργία. Αρνούμαι. Είτε γιατί δεν έχω χρόνο. Είτε γιατί δεν έχω κάτι καινούργιο να πω. Όλο τα ίδια και τα ίδια, βαριέμαι.

Στη τελευταία ημερίδα που αποδέχτηκα τη πρόσκληση,  ήταν αυτή που διοργάνωσε το Πάρκο Διάσωσης Χλωρίδας και Πανίδας του Πολυτεχνείου Κρήτης. Το προηγούμενο Σάββατο. Τα σημερινά  «Χανιώτικα Νέα» έχουν μία αρκετά καλή δημοσιογραφική κάλυψη.  Κυρίως για το τι είπαν οι ομιλητές.  Η απλή αναφορά στο όνομα μου. Και στο θέμα της ομιλίας μου. Προς το τέλος της δημοσίευσης. Οφείλεται στο γεγονός ότι πήγα καθυστερημένος.  Είχα ενημερώσει βεβαίως τους διοργανωτές. Έγκαιρα. Οι επαγγελματικές, συνεταιριστικές αλλά και  οικογενειακές  υποχρεώσεις , δεν μου επέτρεπαν να φτάσω  εκεί πριν τις 11.30.  Η ομιλία μου θα άρχιζε στις 12. Τελικά η σειρά μου ήρθε μετά από μία ολόκληρη ώρα. Η δημοσιογράφος όταν πήγα,  είχε φύγει.  

Πέραν τούτου. Ήταν μία τραυματική εμπειρία. Το ακροατήριο μόλις 11 άνθρωποι. Τέσσερις οι ομιλητές. Δύο οι διοργανωτές. Και άλλοι  πέντε. Σύνολο έντεκα άνθρωποι. Τι να πεις. Σε ποιόν να το πεις. Μία ξεπέτα κανονική. Για ένα θέμα πάρα πολύ σοβαρό.

Τη  πίκρα για τη κακή διοργάνωση συμπλήρωσε  μία  τεράστια απογοήτευση. Αφορούσε τα κεράσματα του μπουφέ.   Όχι ως προς τη ποσότητα μα για τη ποιότητα και τη προέλευση τους. Καφές φυσικά. Επιπλέον αλμυρά κρακεράκια, ένα τυποποιημένο γλύκισμα, νερό και πορτοκαλάδα. Όλα αγορασμένα από το lidl. Ναι από το  lidl. Οι συσκευασίες  και οι σακούλες στην άκρια του τραπεζιού το μαρτυρούσαν. Κοτζάμ Πολυτεχνείο Κρήτης να κερνά πορτακαλάδα του lidl. Η απόλυτη ξεφτίλα…..