Όλα ένα ταξίδι.

Η διαδικασία.

Μέχρι να φτάσω εδώ.

Συναρπαστική. 

Το ψάξιμο.

Η σκέψη.

Η αίσθηση της υπέρβασης.

Οι μαγικές στιγμές.

Της αποτύπωσης.

Των συναισθημάτων.

Με το συνταίριασμα των λέξεων.

Έτσι ασύντακτα.

Όλα ανακατεμένα.

Συνωμοτικά.

Ακουμπισμένα.

Στη ψυχή μου.

Χωρίς αναστολές.

Ματαιοδοξίες.

Μωροφιλοδοξίες.

Αυτολογοκρισία.

Μα ελεύθερα.

Αθώα.

Πάντα προσγειωμένος.

Πατώντας γερά.

Ξυπόλητος.

Στο χώμα.

Ξορκίζω τη ματαιότητα.

Την έλλειψη.

Ανθρώπινης επικοινωνίας.

Νοιώθω θλίψη.

Θυμό.

Για τα πολλά.

Κακά.

Στραβά.

Ανισόρροπα.

Που  συμβαίνουν γύρω μου.

Από τα πιο μικρά.

Μέχρι τα πιο μεγάλα.

Παίζω με το χρόνο.

Τη κούραση.

Κάθε μορφής.

Είναι φορές.

Που τα δίνω όλα.

Γνωρίζοντας.

Πολύ καλά.

Ότι μπορεί να μην αξίζει.

Το κόπο.

Πολλές φορές.

Απελπίζομαι.

Θυμώνω.

Στεναχωριέμαι.

Λυσσώ.

Όμως δεν έχω πάψει.

Να κάνω όνειρα.

Πάντα έκανα όνειρα.

Απλώς.

Η ανάγκη εκπλήρωσης τους.

Είναι πιο δυνατή τώρα.

Από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.

Δεν είναι μόνο τα χρόνια.

Που φεύγουν.

Και εγώ έχω.

Τάσεις φυγής.

Καμιά φορά.

Και από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Μα είμαι ακόμα εδώ…..