Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Διά-ο-λοσο ξανα-φάει!




Μου ζήτησε κλούβες.
Μεγάλες.
Πλαστικές.
Για να κουβαλήσει.
Τις πατάτες.
Που έβγαλε.
Από το χωράφι.
Στο σπίτι του.
Του έδωσα όσες χρειαζόταν.
Δεκαέξι.
Αυτό σημαίνει.
Ότι η παραγωγή του.
Ήταν γύρω στα 300 με 350 κιλά.
Όταν επέστρεψε τις κλούβες.
Ήταν γεμάτες χώματα.
Ενώ τις είχε πάρει καθαρές.
Δεν είπε ούτε ένα ευχαριστώ.
Και δεν έφερε.
Ρεγάλο.
Ούτε μία πατάτα.
Γνωρίζοντας.
Ότι  αγοράζω.
Αφού δεν φύτεψα.  
Να βγάλει την, ας πούμε,  υποχρέωση.
Όχι μόνο για τις κλούβες.
Μα και για όλα τα άλλα.
Που κατά καιρούς του έχω δώσει.
Γιατί, έχω μάθει.
Στη ζωή μου.
Να δίνω.
Ότι μπορώ.
Όσο μπορώ.
Τουλάχιστον.
Εκεί που νομίζω.
Ότι αξίζει.
Όχι γιατί έχω πολλά.
Αλλά γιατί έτσι μου αρέσει.
Ακόμα και αν δεν αξίζει το κόπο.
Από ότι έμαθα.
Εκ των υστέρων.
Σε κανένα δεν έδωσε.
Τις καταχώνιασε.
Στην αποθήκη του.


Δεν πρόλαβε.
Να τις φάει.
Ο μοναχοφαγάς.
 Σάπισαν.
Τις πέταξε νύχτα.
Στις κότες του…..

Δεν υπάρχουν σχόλια: