Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Ο ανάγωγος.




Έφαγε τη ζωή του.
Στα χωράφια.
Ξένα χωράφια.
Γιατί δικά του δεν είχε.
Και εργάτης στις οικοδομές.
Μεροδούλι.
Μεροφάι.
Δεξιών φρονημάτων όμως.
Από γεννησιμιού του.
Οπαδός.
Φανατίλας.
Με αποχρώσεις του μαύρου.
Σήμερα το πρωί.
Από νωρίς.
Έκοβε βόλτες.
Στα πεζοδρόμια της γειτονιάς.
Πάνω κάτω.
Μπαινόβγαινε στα καφενεία.
Στα ψιλικατζίδικα.
Κόρδωνε.
Πανηγύριζε.
Κομπορρημονούσε.
Για τη ψήφο εμπιστοσύνης.
Είχε μάθει απέξω.
Παπαγαλία.
Όσα οι πολιτικοί.
Τηλεοπτικοί αστέρες.
Βαταλαλούσαν όλες αυτές τις ημέρες.
Και τα επαναλάμβανε.
Προσαρμοσμένα.
Στα προσωπικά δεδομένα.
Του καθενός συνομιλητή του.
Με πέτυχε.
Την ώρα που πήγαινα τα σκουπίδια στο κάδο.
-Γιάδε βρε. Αν έρθει ο δικός σου. Ο κωλοπαιδαράς. Το αντίχριστο. Η μαϊμού των αντρώς. Δεν θα πετάμε σκουπίδια. Θα ψάχνουμε τα σκουπίδια. Σα τσι γάτες.
Σκέφτηκα να τον γειώσω.
Τον βαριόμουν.
Βιαζόμουν κιόλας.
Μα ο κοντός λαιμός μου.
Αποκόντυνε.
-Αν δεν δουλέψω, κανείς από αυτούς δεν θα μου δώσει να φάω. Ποιος είναι ο δικός μου;
- Ο Τσίπρας.
-Εγώ δεν είμαι κανενός. Είμαι του απατούμου. Αναρχοκουμούνι.
-Άντε ρε. Αυτοί είναι μαλλιάδες. Άπλυτοι. Ψωριάρηδες. Τεμπέληδες.
-Άκουμε που σου λέω. Ανα-ρχο-κου-μούνι. Φαλακρό και πλυμένο. Καθαρό. Χωρίς ψείρες. Λέω να βάλω και σκουλαρίκι.
-Καλά. Του Τσίπρα είσαι και  εσύ. Ανέ πάγαινες με το Βάμβουκα, τώρα θασουν σύμβουλος. Ούλοι θα σε ψηφίζαμε.
- Δε μου λες. Τη σύνταξη τι παίρνεις ακόμα; Ή στη κόψανε.
- Ε παίρνω κάτι τις ακόμα. Λίγα μου κόψανε.
- Λίγο να μείνει ακόμα ο Αντωνάκης θα στη κόψει και αυτή. Τον ΕΝΦΙΑ τον πλήρωσες;
- Πήγα στη τράπεζα, σήκωσα τα λεφτά και το πλέρωσα.
- Ε άμα σου τελειώσουνε τα λεφτά της τράπεζας και δεν έχεις να πληρώνεις θα σου πάρουνε το σπίτι.
- Φωτιά θα του βάλω να το κάψω.
- Βάλτου από τώρα….




Δεν υπάρχουν σχόλια: