Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Το μετά έρχεται...


 

Μου αρέσει πολύ. Που άλλη μια φορά. Φρίττοντας. Πέφτουμε από τα σύννεφα. Κατευθείαν. Στων ακτογραμμών τα βοτσαλάκια. Για το νομοσχέδιο. Που περιπαικτικώς. Ή για των αφελών τα μάτια. Ανέβασαν  οι κυβερνώντες στη «Διαύγεια». Για τη παραχώρηση των αιγιαλών σε ιδιώτες. Επενδυτές. Έλληνες ή ξένους.

Όλα αυτά τα χρόνια. Υπήρξε αθόρυβα. Μία συστηματική. Προετοιμασία. Ωρίμανσης. Από τους επωφελούμενους. Που γέμιζαν στραλίκια. Εκτάσεις  κοντά σε παραλίες. Μη αξιοποιημένες. Κυρίως ερημικές.

Παραδείγματα πρόχειρα και ευρισκούμενα δύο. 

 

 


Κατ΄ αρχήν στη Μαχαιρίδα. Στο Ακρωτήρι. Συνέβη το χειμώνα του 2011. Στη πλαγιά του λόφου, που περιβάλει τη παραλία της Μαχαιρίδας. Από τη βόρεια μεριά.  Ανάμεσα στα σκίνα, τα ρείκια, τα θυμάρια και τους ασπάλαθους. Φύτρωσαν σιδερολοστοί. Πάσσαλοι. Κοινώς «στραλίκια». Από τη κορυφή. Μέχρι τη παραλία. Στα βράχια. Εκεί που σκάει το κύμα. Δίπλα στο κρίτταμο και το θαλασσινό σταμναγκάθι.
Για αυτό ευθύνεται ο διαχρονικός , βαρύς χειμώνας. Και τα …κατραπακώδη καρεκλοπόδαρα που ρίχνει.
Παρόμοιο θαύμα, συνέβη και παλαιότερα. Τη δεκαετία του ’80. Στην ανατολική πλευρά της παραλίας. Μόνο που ως θαύμα, ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό. Είχε περισσότερα εφέ. Το τοπικό Κοινοτικό Συμβούλιο, είχε απαγορεύσει την παρουσία των πιστών του γυμνισμού. Κάποιοι άλλοι πιστοί, παραδόπιστοι, γέμισαν τη παραλία, τα βράχια, με θειάφι, σπασμένα γυαλιά, ξερές ασπαλαθότσιτες και άφησαν να τριγυρνούν στη περιοχή, ελεύθερα,  κάτι θηριώδη άγρια λυκόσκυλα.
Οι κολυμβητές, αραίωσαν. Οι πάσσαλοι θέριεψαν. Άνθισαν περιφράξεις.
 Ο καρπός τους έγινε ξενοδοχεία και πολυτελείς βίλες.
Τα χρόνια πέρασαν Η παραλία καθαρίστηκε. Ξαναγέμισε κόσμο. Ορισμένες φορές, παραπάνω από ότι χωρούσε. Ελέω διαδικτύου.

 

 











Δεύτερο παράδειγμα. Περισσότερο χαρακτηριστικό. Σε μια μικρή παραλία. Ανάμεσα στη Σούδα του Πλακιά και το Ροδάκινο. Πρόπερσι. Κατέβηκαν μπουλντόζες. Ξεπέτσωσαν βράχια κοντά και μέσα στη θάλασσα. Τοποθέτησαν τα βράχια στο ένα τρίτο της παραλίας.  Χωρίζοντας τη στα 2. Πέρυσι στη ίδια παραλία. Παρουσιάστηκαν στραλίκια. Είχαν τοποθετηθεί περισσότερα βράχια , κάτι σαν διαχωριστική γραμμή, που προχωρούσε μέχρι τα βαθιά.  Πάνω στα βράχια είχαν καρφώσει πλέγματα. Που έφταναν μέχρι πάνω ψηλά. Τη πλαγιά. Η όλη περιφραγμένη έκταση πάνω από πενήντα στρέμματα.
 
Από ότι φαίνεται οι « νομιμοφανείς ή αυθαίρετες» καταπατήσεις τελείωσαν. Νόμιμα πια όλα. Όπως θέλουν. Ότι θέλουν. Έτσι. Εντελώς προγραμματισμένα. Αλλά με ειδικό σκοπό. Καιροσκοπικό μεν, «αναπτυξιακό» δε. Με τους εκλεγμένους θεματοφύλακες να εκτελούν διατεταγμένες υπηρεσίες.  Προς όφελος των καλών τους, διαχρονικών προστατών. Εις βάρος της κοινωνικού συνόλου.
Οι κακοί είναι οι «ξεβράκωτοι».
Αυτοί φταίνε.
Για όλα.
Πάντα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: