Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Ο ποπός και ο κόπος της μύγας…




Πριν από λίγο. Επιστρέφοντας στο σπίτι. Οδηγώντας αφηρημένα. Κουρασμένος. Μπαϊλντισμένος. Μετά από 13 ολόκληρες ώρες. Εργασιακής ταραχής. Λαχταρώντας μία καφεδιά. Και ένα καυτό μπάνιο. Φτάσανε στα αυτιά μου  κάτι τσιρίδες. Ακατάληπτες. 

 Ήταν ο γείτονας. Ο ιδιοκτήτης του φανοποιείου. Που ελέω μιας θειας του.   Έστησε ένα λαμαρινατζήδικο. Νομιμοφανώς. Στα όρια του οικισμού. Δίπλα. Απέναντι από τα σπίτια μας. Ήταν ένα από τα τρία πράγματα που οραματίστηκε στη πολύχρονη καριέρα της. Ως Δημοτική Σύμβουλος. Τα άλλα δύο ήταν το βόλεμα μιας ανιψιάς της στο Δήμο και το βάπτισμα μιας οδού, στο όνομα ενός  πρόγονου  του άντρα της.   
Με την άδεια λειτουργίας στα χέρια, ο μάστορας, δεν σεβάστηκε κανένα. Βαρά με σφυριά ή τρίβει με σβουράκια τις λαμαρίνες όποτε του έρθει όρεξη. Εκτός ωραρίου. Εντός ωρών κοινής ησυχίας. Κυριακές και αργίες.
Έκοψα ταχύτητα. Για να καταλάβω τι περιελάμβανε η τσιρίδα. Και που απευθυνόταν.
Σε μένα φώναζε. Το μόνο που έπιανα  ήταν «δέκα ψήφοι». Αναγκάστηκα να σταματήσω. Απορημένος.
-         Μη φωνάζεις. Για να καταλάβω τι μου λες.
-         Δέκα ψήφοι. Δέκα ψήφοι σούδωσα γείτονα. Δέκα ψήφοι.
Δεν υπήρχε περίπτωση. Με δούλευε ψιλό γαζί. Ο χοντρομπαλάς. Η μαϊμού. Ο κουράδας.
-         Ωραία. Επειδή μου περισσεύουν κάποιοι και αφού δεν βγήκα, να στους επιστρέψω.
-         Στο λόγο μου. Δέκα ψήφοι.
-         Όπως και νάχει σε ευχαριστώ. Θα το θυμάμαι. Για την επόμενη φορά που θα είναι να σου φέρω ξανά, το 100. Καλό βράδυ…..

Εκ των υστέρων:
Το παραδέχομαι. Ώρες και φορές. Είμαι υπερβολικά,  βιτριολικά κακός. Επί δικαίων και αδίκων.
Επειδή αδικίες δεν θέλω, τιθάσευσα τα κοπρανοειδή απωθημένα μου και έκανα μία μικρή, ουσιαστική  διόρθωση.

Αυτά προς αποφυγή περαιτέρω παρεξηγήσεων…… 




Δεν υπάρχουν σχόλια: