Σε δρόμο στενό.
Κακό.
Ανηφορικό.
Γεμάτο στροφές.
Γκρεμούς.
Ένα όμορφο αμάξι.
Με δυο άλογα.
Το ένα κάνει σπιναρίσματα.
Σούζες.
Πιρουέτες.
Χλιμιντρίζοντας.
«Χαρωπά τα πεταλάκια μου χτυπώ.»
Το άλλο.
Μένει ακίνητο.
Κατηφές.
Μουρμουρίζοντας.
«Δεν πάω πουθενά, πουθενά, εδώ θα μείνω».
Οι επιβάτες.
Βέβαια.
Υπάρχουν και επιβάτες.
Έχουν το δικό τους … ταμπεραμέντο.
Και δυνατό ρυθμό.
«Πάρε φόρα οδηγέ,
να τους ξεπεράσουμε
και να σε κεράσουμε,
ένα-ένα παγωτό,
κυπελλάκι δυο Ευρώ».
Ο οδηγός.
Ο ταλαίπωρος αμαξάς.
Κρατά.
Με τα δυο του χέρια.
Δυνατά.
Μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα.
Έτοιμη να σκάσει.
Παράλληλα.
Προσπαθεί.
Απεγνωσμένα.
Να κουμαντάρει τα άλογα
Να πείσει τους επιβάτες να καθίσουν ήσυχοι.
Να οδηγήσει.
Την άμαξα.
Τέλος πάντων.
Ναι.
Ο ταλαίπωρος.
Ο καροτσέρης….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου