Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Μία αναπάνεχη, πλην όμως θαυμάσια συνάντηση.


Τι μου έκανε παρέα σήμερα στη θάλασσα;


Μην ήταν το αγωνιστικό ιστιοπλοϊκό σκάφος του Ναυτικού Ομίλου Χανίων «Κορμοράνος», σε «πριβέ» κοντινή κρουαζιέρα;


Όχι! Δείτε καλά τη φωτογραφία!


Ήταν  ένα φίδι. Θαλασσόφιδο!


Ήρθε διακριτικότατα.
Δεν έκανε θόρυβο.
Δεν πέταξε στη πετσέτα μου άμμο.
Δεν έφερε το σκυλάκι του.
Δεν έπαιξε ρακέτες.
Δεν έβαλε μουσική.
Δεν με παρενόχλησε σεξουαλικά.
Άπλωσε τη κορμάρα του, και τι κορμάρα, γύρω στους 70 με 80 πόντους, πάνω στο βραχάκι.
Λιάστηκε καμιά ώρα.
Και έφυγε διακριτικά
Χωρίς να αφήσει πίσω του γόπες, άδεια κύπελλα καφέ, νερομπούκαλα ή μυξομάντιλα.
Κυρίως δεν μελέτησε το κακό μου………

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Νισάφι πιά!




ΟΧΙ
ΑΛΛΕΣ 
ΜΕΛΕΤΕΣ!
ΞΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ.......

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Απορίας ….γκρουμός!.


Όταν ο …. «Μπαίνει» είναι στην έδρα του ΔΝΤ και ζητά να τσοντάρουν και αυτοί στο νέο δανεισμό, Κύριος είδε με τι ανταλλάγματα….


… Το ζεύγος Αγγελοπούλου αγοράζει τη «ναυαρχίδα των αιθέρων»….


….. σε μορφή ελικοπτέρου, με 13,5 εκατομμύρια δολάρια….


Και την προσγειώνουν στο κατάστρωμα του ιδιωτικού τους σκάφους που ελλιμενίζεται στο Μονακό…..



Όταν ένας έλληνας εφοπλιστής, ο Ανδρέας Χατζηγιάννης αγοράζει το σκάφος του Αρμάνι με 11 εκατομμύρια Ευρώ….


Ένας φουκαριάρης βιοπαλαιστής αγρότης με εισόδημα των 2 προηγούμενων εβδομάδων 252 Ευρώ και 65 λεπτά, που πρέπει από αυτά  να δώσει στη ΔΕΗ 145 και στον ΟΤΕ 45 Ευρώ, τι να σκέπτεται άραγε, υπό την επήρεια άκρατου λαϊκισμού;

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Το «κινηματογραφικό» σπίτι της Μαντάμ Ορντάνς.

Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας,  του μακαρίτη πια Κακογιάννη, «Ζορμπάς», γυρίστηκε στη γειτονιά μου. Στο παλιό Κόκκινο Μετόχι.  Το Κόκκινο σπίτι, που ήταν το κυρίαρχο οίκημα στο μετόχι και στο οποίο είχαν στεγαστεί 9 προσφυγικές οικογένειες από τη Μικρά Ασία, «φιλοξένησε» τη Μαντάμ Ορτάνς.
Οι πολλοί κομπάρσοι που χρησημοπιοήθηκαν από το Κακογιάννη, στη πλειονότητα τους ήταν Κόκκινο-μετοχιανοί.






Χαρακτηριστικές φιγούρες, σε αυτό το απόσπασμα, του θανάτου της Μαντάμ Ορντάνς και του πλιάτσικου που ακολούθησε, οι γριές. Τις έπαιξαν η γρια Βέρδενα και η  γριά Παπακαστρού. Είχαν μεγάλο σουξέ τότε. Οι φιλενάδες τους, τόχαν μεγάλο καημό και ζήλια για τις «πρωταγωνίστριες ηθοποιές». Ειδικά η γιαγιά μου.  Του πατέρα μου η μάνα. Που δεν την άφησε ο γιος της να παίξει. Θα της έκοβε τα πόδια! Ποτέ δεν του το συγχώρεσε. Ίσα –ίσα που την θυμάμαι, όντας νήπιο, να παρακολουθεί από τη πόρτα της τα γυρίσματα και να κλαίει με μαύρο δάκρυ.
Άλλη μία γειτόνισσα που επιλέχθηκε να συμμετέχει ως κομπάρσος, ήταν η νεότατη και  όμορφη Ελισσώ. Έπαιξε μία επιβάτισσα του καραβιού με το οποίο ο Ζορμπάς θα κατέβαινε από το Πειραιά στη Κρήτη. Στη συγκεκριμένη σκηνή τρώει ένα μήλο, με πολύ τσαχπινιά. Μέχρι να βγάλει τη τσαχπινιά που ήθελε ο Κακογιάννης, την έβαλαν να φάει οκτώ ολόκληρα μήλα! Ακόμα να τα χωνέψει…
Δυστυχώς σήμερα από αυτό το τρίπατο σπίτι, υπάρχουν μόνο χαλάσματα. Εγκαταλείφθηκε από του κληρονόμους και το δήμο Μουρνιών τότε, στη τύχη του. Με μια μεγάλη κακοκαιριά, αν θυμάμαι καλά το 1997, άρχισε η πτώση του. Ο πολιτιστικός Σύλλογος του Κόκκινου Μετοχιού προσπάθησε, από πριν αρχίσει να γκρεμίζεται, για την σωτηρία  του, αλλά όσο και αν προσπάθησε δεν βρήκε συμπαραστάτες και βοηθούς…

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Ώι, Ώι Μάνα μου.



Τα σπ-ρρρρρέ-ντ, πέφτουν - πέφτουν.
Οι αγορές ανεβαίνουν.
Ένα ντιριτάχτα να μην μας έρθει;
Κάτι σαν την τρελή  χαρά;

Η υπολειμματικότητα των φυτοφαρμάκων στους παιδικούς οργανισμούς.


Σε μελέτη που έγινε στις ΗΠΑ βρέθηκε ότι παιδιά που τρέφονταν με προϊόντα συμβατικής γεωργίας, είχαν στα ούρα τους ανιχνεύσιμα υπολείμματα οργανοφωσφορικών εντομοκτόνων. Με τη διακοπή της διατροφής τους με συμβατικά και συνέχιση με προϊόντα βιολογικής γεωργίας για πέντε ημέρες δεν βρέθηκαν υπολείμματα, ενώ αυτά επανεμφανίστηκαν όταν τα παιδιά άρχισαν τη διατροφή εκ νέου με προϊόντα συμβατικής γεωργίας. Σε άλλη μελέτη, παιδιά ηλικίας 2-4 ετών, που τρέφονταν με προϊόντα συμβατικής γεωργίας, είχαν εξαπλάσια επίπεδα εντομοκτόνων στο αίμα τους σε σχέση με παιδιά που τρέφονταν με προϊόντα βιολογικής γεωργίας.
Από τη Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία (ένθετο «υγεία και διατροφή»)16ης Ιουλίου 2011.

Σημείωση δική μου: Ελπίζω, κάποια στιγμή να βγούν και τα επίσημα αποτελέσματα της επίδρασης των φυτοφαρμάκων στα παιδιά. Γιατί τα ανεπίσημα όλοι τα υποψιαζόμαστε.
Ενίοτε και τα ζούμε. 
Από παιδιά που δεν ζούνε πια……

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Κύριες πηγές έκθεσης των παιδιών στα φυτοφάρμακα.



Το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ αναφέρει ότι μία από τις κύριες πηγές έκθεσης των παιδιών σε φυτοφάρμακα είναι η τροφή. Προς το παρόν περισσότερες από 400 χημικές ουσίες χρησιμοποιούνται τακτικά στη συμβατική γεωργία ως βιοκτόνα για την αντιμετώπιση εντόμων και ζιζανίων.
Σύμφωνα με το FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) τα μισά προϊόντα που ελέγχονται στα καταστήματα τροφίμων περιλαμβάνουν μετρήσιμα επίπεδα φυτοφαρμάκων. Εργαστηριακές δοκιμές σε 8 παιδικές τροφές αποκάλυψαν την παρουσία υπολειμμάτων 18 φυτοφαρμάκων, μεταξύ των οποίων τρία καρκινογόνα. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ οργανοφωσφορικά εντομοκτόνα βρίσκονται στο αίμα του 95% των Αμερικανών. Τα επίπεδα στο αίμα των παιδιών ήταν διπλάσια από ό,τι στο αίμα των ενηλίκων (τα οργανοφωσφορικά αποτελούν το 50% των εντομοκτόνων που χρησιμοποιούνται στις ΗΠΑ). Οι τροφές με τις οποίες εκτίθενται παιδιά σε μη ασφαλή όρια υπολειμμάτων εντομοκτόνων είναι μήλα, ροδάκινα, αχλάδια, σταφύλια. Λιγότερο επιβαρημένα είναι: μπανάνα, μπρόκολο, κουνουπίδι, ακτινίδιο. Τα μήλα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, μπορεί να ψεκαστούν μέχρι και 15 φορές με 36 διαφορετικά φυτοφάρμακα. Αντίστοιχα στοιχεία δεν υπάρχουν για την Ελλάδα. Είναι όμως γνωστό ότι ο αριθμός των ψεκασμών σε ορισμένες περιοχές προσεγγίζει αυτόν των ΗΠΑ.
Για τα διάφορα φυτοφάρμακα και καλλιέργειες έχουν θεσπιστεί μέγιστα επιτρεπόμενα όρια υπολειμμάτων (MRLs). Στην Ε.Ε. έχει εκδοθεί ο κανονισμός 396/2005 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της επιτροπής για τα μέγιστα επιτρεπόμενα όρια υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων πάνω ή εντός των τροφίμων και σε ζωοτροφές φυτικής και ζωικής προέλευσης.
Για τη διαπίστωση των επιπέδων των υπολειμμάτων των φυτοφαρμάκων σε διάφορα προϊόντα έχουν γίνει εκτεταμένες δειγματοληψίες σε χώρες της Ε.Ε. στο πλαίσιο εκτέλεσης κοινοτικών προγραμμάτων. Τα αποτελέσματα έχουν δείξει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ικανοποιητική και τα επίπεδα βρίσκονται πολύ κάτω από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Εν τούτοις, υπάρχει ένας μικρός αριθμός δειγμάτων, στα οποία τα υπολείμματα υπερβαίνουν τα μέγιστα επιτρεπόμενα όρια (1,2% στην Ελλάδα σε σχέση με 5,0% για όλη την Ευρώπη). Τα αντίστοιχα αποτελέσματα για τη χώρα μας το 2001 ήταν 3,9%. Σε αντίστοιχες μελέτες μετρήθηκαν και τα δείγματα με περισσότερα από δύο φυτοφάρμακα. Και εδώ ο αριθμός τους είναι μικρότερος στην Ελλάδα από ό,τι στην Ευρώπη.
 Από τη Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία (16-7-2011)

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Πάμε Λί-ννντ-λ; Θα περάσουμε καλά. Ά-φφφ-τττε-ρρρ!



Ο πρόεδρος του ΕΦΕΤ κ. Γιώργος Νυχάς, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση διότι αρνήθηκε να ανακαλέσει την απόσυρση των δύο προϊόντων της γερμανικής αλυσίδας LIDL, τα οποία βρέθηκαν μολυσμένα με το παθογόνο βακτήριο E-COLI. Διαπιστώθηκε μεν ότι το στέλεχος που εντοπίστηκε δεν είναι το ίδιο με αυτό που προκάλεσε τους θανάτους στη Γερμανία αλλά είναι εξίσου επικίνδυνο. Οι ποσότητες αυτών των προϊόντων έχουν αποσυρθεί από τα ράφια του σούπερ μάρκετ αλλά δεν έχουν καταστραφεί. Η γερμανική αλυσίδα πιέζει για επιστροφή τους στην κατανάλωση! 


Πάντως ο ΕΦΕΤ, με ή χωρίς το κ. Νυχά πρόεδρο, έστω και μέσω Βελγίου, κάνει τη δουλειά του….

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Το ραδιοφωνικό ραντεβού ενός ξεχασιάρη!

 Όταν είναι κάποιος, όπως εγώ, μαθημένος να δουλεύει στο καθαρό αέρα της υπαίθρου, και για κάποιο λόγο πρέπει να κατέβει στο κέντρο της πόλης, το κάτι τις του το παθαίνει. Έπρεπε σήμερα,  να κυνηγήσω, κάποιες γραφειοκρατικές εκκρεμότητες, ξεκινώντας από την εφορία, στις 8 το πρωί. Μέχρι τις 12 που τέλειωσα, ο εγκέφαλος είχε κατεβάσει τους διακόπτες. 

Έτσι ξέχασα τη σημερινή μας ραδιοφωνική συνάντηση στις 1. Στο "Δίκτυο 91.5 FM" . Και την έπεσα για ύπνο. Ζητώ συγνώμη, για το στήσιμο.

Θα τα πούμε αύριο Πέμπτη στις 1. Θα σας αποζημιώσω, κερνώντας σας, μία  δροσερή φρουτοσαλάτα από  θρεπτικές αξίες και ευεργετικές ιδιότητες  καλοκαιρινών φρούτων. Όπως του καρπουζιού, πεπονιού και όποιου άλλου προλάβουμε.  Πάντα βιολογικών. Φυσικά….
Ως κερασάκι, στη κορφή, θα βάλω αυτούς που εξανάγκασαν τον πρόεδρο του ΕΦΕΤ σε παραίτηση, γιατί επέμενε στην απαγόρευση γερμανικών προϊόντων μολυσμένων με e-coli.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Αρνούμαι.


Μη αγαπητέ Μιχάλη.

Δεν υπήρξα μέλος ή φίλος του ΠΑΣΟΚ.
Ποτέ.
 Ούτε στα «καλά» του χρόνια.
Γιατί να γίνω τώρα; 


Με ρωτάς αν αυτά τα 12 Ευρουλάκια που μου κουστουμιάσατε μου ξεπερισσεύουν; 

Ας πούμε ότι σας τα δίνω. Για να πάρω τη κάρτα του φίλου ή του μέλους. Και ότι τη βάζω σε κορνίζα. Να τη κάνω τι τη κορνίζα. Να τη βάλω πού; Να μου θυμίζει τι;

Αρνούμαι να συμμετέχω με αυτή τη «πολιτική ενέργεια», όχι στη «διασφάλιση ενός δίκαιου και αξιοπρεπούς αύριο στις γενιές που έρχονται», μα να αποδεχτώ το  πολιτικό σας θράσος. 


Ας τα πάρετε από αυτούς που μέχρι τώρα έκλεβαν, ροκάνιζαν, θησαύριζαν. Ακόμα στελέχη σας είναι.  Ή μήπως φοβάστε ότι θα κατηγορηθείτε ως κλεπταποδόχοι;
Ένι γουέη….
Σε  καλή μεριά!

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Το ψωμί κινδυνεύει να γίνει... ψωμάκι

Τι πρέπει να προσέξουμε για να απολαμβάνουμε τον άρτο τον επιούσιο;

Το ψωμί, ένα από τα βασικά συστατικά της μεσογειακής μας διατροφής, μπορεί να κρύβει θησαυρούς. Αρκεί να διατηρεί το βασικό συστατικό του, το αλεύρι, τα ωφέλιμα στοιχεία του και να ξέρουμε ποια πρόσθετα δεν θέλουμε να τα βρίσκουμε εκεί μέσα. Γι' αυτό δίνουμε και έναν κατάλογο με Ε-ουσίες τις οποίες οργανισμοί καταναλωτών σε κάποια χώρα με πολύ αυστηρότερες προδιαγραφές στην πώληση του ψωμιού δέχονται ως τις πιο ακίνδυνες και αποδεκτές. Για να καταλαβαίνουμε τι λένε και τι δεν λένε οι συσκευασίες.
Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι το λευκό είναι λιγότερο ωφέλιμο από το μαύρο ψωμί αλλά ποιος κερδίζει από το να διακινεί το λευκό αλεύρι; Τι διαφορά έχει ο τύπος 55 από τον τύπο Μ; Πότε το ψωμί βγαίνει κίτρινο; Τι είναι το ντίνκελ; Είναι καλύτερο ένα φρεσκοαλεσμένο αλεύρι ή κάποιο που έχει μείνει δυο μήνες στην αποθήκη; Τελικά πόσα ξέρουμε για το ψωμί μας;
Το πιο πρόχειρο αλλά και κλασικό παράδειγμα ομαδικής, παρορμητικής και μακροχρόνιας αγοράς ενός προϊόντος, ανεξαρτήτως από τα όσα μαθαίνουμε κατά καιρούς, είναι αυτό του ψωμιού και των υπολοίπων προϊόντων της αρτοποιίας. Ψωμάκια, κουλουράκια, πίτες και παξιμάδια. Γεμίζουμε σακούλες με αυτά. Ισως οι πληροφορίες να φαίνονται στον καταναλωτή πολύπλοκες, ίσως να είναι και δύσκολο να ελέγξεις το πόσο καλό είναι το ψωμί _ ένα προϊόν που πρέπει επιπλέον να το αγοράζεις σχεδόν κάθε ημέρα αν δεν ανήκεις στους λίγους και επίμονους, τους αποφασισμένους να φτιάχνουν μόνοι το δικό τους ψωμί.
Επιούσιος: μια λέξη ταυτισμένη με το ψωμί και ταυτοχρόνως «πανελλήνια επιτυχία», που εμφανίστηκε στην Καινή Διαθήκη - κείμενο με αναμφισβήτητα υπέροχα ελληνικά -τονίζοντας μονολεκτικά τη διαχρονική αξία μιας βασικής τροφής. Ο άρτος ο «επί την ούσαν ημέραν», δηλαδή για αυτή την ημέρα και εννοείται για κάθε μία από τις επόμενες. Διάφορες εργασίες κατά καιρούς προσπαθούν να μας κάνουν προσεκτικούς σχετικά με την καθημερινή και απαραίτητη αυτή τροφή. Διότι ακόμη και το κλασικό και ισοπεδωτικό «εγώ έχω κόψει το ψωμί» κάθε άλλο παρά είναι λύση καλή για τον ανθρώπινο οργανισμό. 

 Αρχίζοντας από το Α-(λεύρι)
Για όποιον όμως έχει τη διάθεση να ψάξει το θέμα του ψωμιού, τα προβλήματα αρχίζουν πολύ νωρίς και πολύ πιο μακριά από τον φούρνο της γειτονιάς του. Τι αλεύρι παραγγέλθηκε από τη βιομηχανία που αλέθει σήμερα το σιτάρι σε τεράστιες κυλινδρομηχανές και όχι σε μύλους με μυλόπετρες;
Πίτουρο, δηλαδή ό,τι αποτελεί το φλούδι, ενδοσπέρμιο, φύτρο και εξωτερικά το γένι του είναι τα τμήματα κάθε κόκκου σιταριού. Στο ενδοσπέρμιο βρίσκουμε τις όποιες πρωτεΐνες περιέχονται στο σιτάρι και τους αμυλόκοκκους, στο φύτρο έχουμε σε μικρογραφία τα μέρη ενός μελλοντικού φυτού, τα αντίστοιχα για τη ρίζα, τον βλαστό και τα φύλλα. Στους παλαιούς μύλους και σε ελάχιστους σημερινούς που λειτουργούν με μυλόπετρες, έπαιρναν σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία λόγω χαμηλής ταχύτητας περιστροφής από τον κάθε κόκκο σιταριού αλεσμένα όλα μαζί τα μέρη που αναφέραμε παραπάνω. Η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει την άλεση πολλαπλών φάσεων και σε μεταλλικούς κυλίνδρους με πολύ υψηλότερη ταχύτητα περιστροφής από ό,τι οι μυλόπετρες. Εδώ κρίνεται και η ποιότητα των βιομηχανικής παραγωγής αλεύρων, αφού οι καλοί κυλινδρόμυλοι είναι εκείνοι που εξασφαλίζουν ότι η θερμοκρασία δεν θα ανέβει υπερβολικά κατά την άλεση, ενώ και το αλεύρι θα μπορεί να ψύχεται επαρκώς ανάμεσα στις διάφορες φάσεις της. Αν το αλεύρι κατά την άλεση υπερθερμανθεί καταστρέφονται τα ευαίσθητα στη θερμοκρασία ωφέλιμα συστατικά του. Η βιομηχανική παραγωγή προσφέρει ωστόσο το εμπορικά εκμεταλλεύσιμο πλεονέκτημα να εκμαιεύεται το ενδοσπέρμιο χωρίς να θρυμματίζεται, αλλά και να προκύπτουν διάφοροι συνδυασμοί σχετικά με το μέγεθος των αλευρόκοκκων. Εκτός όμως από την παραγωγή ποσοτήτων πολύ μεγαλύτερων από παλαιότερα, υπάρχει και άλλος λόγος που μπαίνουν σε όλον αυτόν τον κόπο χρησιμοποιώντας τόσο ακριβά μηχανήματα αντί να αλέθουν τον κόκκο με όλα τα κομμάτια του;
Εννοείται ότι υπάρχει. Η άλεση ολόκληρου του κόκκου επιβάλλει στη συνέχεια να αποθηκεύεται το αλεύρι σε πολύ δροσερούς χώρους, περισσότερο ψυγεία παρά αποθήκες, διότι μέσα από το φύτρο προκύπτει και το λάδι του, το πλούσιο μεν σε βιταμίνη Ε, αλλά δυστυχώς τόσο ευαίσθητο ώστε να ταγγίζει και αντίστοιχα γρήγορα, όσο γρήγορα δηλαδή ξινίζει και το γάλα τις θερμές ημέρες. Ο Ιπποκράτης πολλά είχε καταλάβει από τότε όπως φαίνεται αφού συνιστούσε αλεσμένους και όχι απαλλαγμένους από το φλούδι με κοσκίνισμα σπόρους σιταριού και κριθαριού. Επίσης η υψηλή θερμοκρασία στους κυλίνδρους καταστρέφει πολλές από τις βιταμίνες, κάτι που δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό με το ψήσιμο του ψωμιού διότι εκεί η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλότερη. Αυτό όμως φαίνεται ότι δεν αποτελεί τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο το χρώμα στο αλεύρι που προκύπτει! Από τότε που οι άνθρωποι εγκατέλειψαν το χωριό και το ψωμί που φτιαχνόταν εκεί, διαγράφηκε μια σαφής τάση να στρέφονται προς το ψωμί το όλο και πιο λευκό. Μπορεί στο χωριό το άσπρο ψωμί να λεγόταν (και να ήταν κυριολεκτικά) «χάσικο», αλλά μετοικώντας στην πόλη αυτό ζητούσαν επίμονα. Η βιομηχανία λοιπόν δεν χάνει την ευκαιρία να εφοδιάζει με καθ' υπερβολήν λευκό αλεύρι τον αρτοποιό. 


Ασπρο και φτωχό
Οπως παραδέχονται και τα επαγγελματικά έντυπα, το φρεσκοαλεσμένο αλεύρι κανονικά δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να γίνει ψωμί. Κατ' αρχήν είναι το ότι μπορεί να μην έχει το κατάλληλο χρώμα για να βγάλει χαριτωμένα φραντζολάκια. Επίσης πρέπει να αποθηκευτεί για ενάμιση ως και δύο μήνες πρώτα. Διότι η οξείδωση που συμβαίνει μέσα σε αυτό το διάστημα βελτιώνει τις ιδιότητές του. Οι πρωτεΐνες στην αρχή παρουσιάζουν ανελαστικότητα και μικρή αντοχή στην πίεση των αερίων όταν γίνεται η ζύμωση και το ανέβασμα του ψωμιού. Τελικά το συμφέρον έδωσε λύση. Μέσα σε δύο ημέρες μπορούν να ξεκινήσουν την αρτοποίηση αρκεί να χρησιμοποιηθούν λευκαντικές ουσίες όπως: χλώριο, διοξείδιο του χλωρίου, υπεροξειδική ακετόνη, χλωριώδης αμμωνία, υπεροξείδιο του βενζολίου και βελτιωτικές ουσίες όπως: ασκορβικό οξύ, αμυλάσες, L-κυστίνη, κιτρικό και τρυγικό οξύ. Με χλωριούχες δηλαδή ενώσεις στο αλεύρι θα προκύψει τελικά ένα ψωμί όσο γίνεται πιο άσπρο, συμφέρον ως προς την παρασκευή του, αφού έχει μειωθεί το κόστος για την αποθήκευση, ενώ θα έχει ικανοποιήσει και την (όχι και τόσο βάσιμη σε σχέση με την υγεία τους) προτίμηση πολλών καταναλωτών για (παλ)λευκό ψωμί. Μόνο που το ψωμί έτσι γίνεται ψωμάκι από την άποψη της θρεπτικής αξίας και πρέπει κάτι να γίνει.
Σήμερα βάζουν πίσω κάποια από τα θρεπτικά συστατικά που χάθηκαν έστω και αν το ισοζύγιο είναι σε βάρος του καταναλωτή. Διότι, για παράδειγμα, προκύπτει ένα ψωμί με λιγότερα από τα 30 τουλάχιστον θρεπτικά υλικά που περιείχε ο αρχικός κόκκος του σιταριού. Επίσης όταν αναγράφεται στη συσκευασία ότι προσθέσαμε ασκορβικό οξύ, δηλαδή βιταμίνη C, όχι για λόγους θρεπτικής πληρότητας, ο καταναλωτής ίσως να μη γνωρίζει ότι με το ψήσιμο ανελήφθη στους ουρανούς… Και όταν ο καταναλωτής δει στη συσκευασία να αναγράφονται ουσίες όπως γαλλικός προπυλεστέρας, γλουταμινικό μονονάτριο ή διάφορες βενζοϊκές ενώσεις τότε πρέπει να κρατιέται μακριά από αυτό το προϊόν.

Επιστρέφοντας τα «κλεμμένα»
Τη λέξη «εμπλουτισμένο» που αναγράφεται αρκετές φορές σε διάφορες συσκευασίες ψωμιού θα πρέπει να τη δεχόμαστε με τη γλώσσα στο μάγουλο, με μια δόση ειρωνείας δηλαδή, αφού εκεί είναι συμπυκνωμένη η προσπάθεια να ξεχάσουμε ότι κάτι πήραμε από το αλεύρι και κάτι λιγότερο προσπαθούμε να του δώσουμε ξανά. Συνήθως με τον εμπλουτισμό εννοούν ότι έχει προστεθεί μια ποσότητα βιταμινών Β1, Β2, Β3 και σιδήρου. Από τα συστατικά που έχουν χαθεί και δεν επιστρέφονται είναι 44% βιταμίνη Ε, 52% παντοθενικό οξύ, 65% φολικό οξύ, 76% βιοτίνη, 84% βιταμίνη Β6. Εδώ να σημειώσουμε ότι και στο αλεύρι ολικής αλέσεως, που όμως το φτιάχνουν σε χαλύβδινους μύλους με τεράστιες ταχύτητες περιστροφής, ανεβάζοντας δηλαδή αρκετά τη θερμοκρασία στο παραγόμενο αλεύρι, χάνονται επίσης πολλά από τα συστατικά του.

Υπάρχει σωτηρία μέσα σε αυτό τον χημικό και τεχνολογικό λαβύρινθο, που αποτυπώνεται και στις συσκευασίες των διαφόρων αρτοσκευασμάτων; Οταν για παράδειγμα αναγράφεται ότι για ένα ψωμί έχει χρησιμοποιηθεί κριθάρι ή αλεύρι ολικής και αλεύρι τύπου 70, αλλά δεν αναγράφεται η αριθμητική αναλογία (γιατί άραγε;), όταν αναγράφονται πλέον τα ονόματα των προσθέτων χωρίς να δίνεται και ο αντίστοιχος αριθμός τους στον κατάλογο των Ε, γιατί κάποια από αυτά έχουν χαρακτηριστεί ύποπτα για βλάβες στην ανθρώπινη υγεία, όταν δεν αναφέρεται φυσικά ο χρόνος αποθήκευσης των αλεύρων; Η υπόθεση θέλει πολύ ψάξιμο και πληροφόρηση. Οπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης από τα προηγούμενα, μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που παράγεται το αλεύρι. Μετά είναι το να κόψουμε τη συνήθεια να μαγευόμαστε από το χρώμα του ψωμιού είτε αυτό είναι υπερβολικά άσπρο, κίτρινο ή μαύρο. Για όλα μερικοί επιτήδειοι έχουν βρει τρόπο να μας εξαπατούν. Το πολύ άσπρο δεν είναι ωφέλιμο ή αν λένε ότι είναι εξίσου ωφέλιμο με το μαύρο μάλλον εννοούν ότι έχουν προσθέσει εκ των υστέρων κάποιες ουσίες. Αν είναι κίτρινο, όπως θα γινόταν ένα ψωμί ολικής αλέσεως αν είχαμε χρησιμοποιήσει ολόκληρους κόκκους σκληρού σιταριού, έχουν απλώς προσθέσει λίγο καλαμπόκι ή άλλη ουσία, αν είναι πολύ σκούρο μπορεί να έχουν προσθέσει απλώς καραμελόχρωμα.


Τί να προτιμήσουμε
Πάντως υπάρχουν κάποια σιτάρια που είναι ιδιαίτερα καλά και συνήθως τα χρησιμοποιούν αρτοποιοί με μεράκι διότι δεν είναι και τα πιο εύκολα στο να δώσουν ψωμί με σταθερή σύσταση. Εκτός από τα δικά μας σιτάρια και κριθάρια (π.χ. η πτισάνη, το απαλλαγμένο από το πολύ χονδρό εξωτερικό φλούδι κριθάρι, ήταν και παραμένει γιατρικό), ένα άλλο καλό παράδειγμα είναι το σιτάρι Ντίνκελ. Ο ποταμός στα σύνορα Γερμανίας - Ολλανδίας ονομάζεται Ντίνκελ, αλλά το ίδιο όνομα έχει και μια ποικιλία σιταριού που υπήρχε εδώ και δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια σε διάφορα μέρη της Κεντρικής Ασίας και τώρα έχει βρει ευνοϊκό μέρος για την καλλιέργειά του στους πρόποδες των Αλπεων. Εξωτερικό χαρακτηριστικό του είναι πως δεν φτιάχνει ξεχωριστό στάχυ στην άκρη του φυτού, αλλά οι σπόροι του μεγαλώνουν κολλημένοι κατά κάποιον τρόπο στον κορμό.

Επίσης όταν είμαστε βέβαιοι ότι το αλεύρι για το ψωμί που θα αγοράσουμε έχει προκύψει από άλεση σε πετρόμυλο έχουμε κάποια εγγύηση ότι δεν πρόκειται για ένα τελείως «άδειο» τρόφιμο. Η πρόσμειξη με άλλα δημητριακά, όπως η βρώμη και το κριθάρι, πιο πολύ προσθέτουν παρά αφαιρούν από το ψωμί, ενώ η σίκαλη, ένα δημητριακό των βορείων κυρίως κλιμάτων, σε κάποιους ανθρώπους φέρνει παρενέργειες και δεν υπάρχει λόγος να ανακατεύεται με το σιτάρι στο ψωμί μας (φυσικά όποιος θέλει για λόγους διαίτης ή άλλους μπορεί να τρώει ψωμί φτιαγμένο αποκλειστικά με σίκαλη).

Ψωμί προκάτ
Αν βρεθεί ο απλός καταναλωτής του καθημερινού ψωμιού σε μια έκθεση για τους επαγγελματίες της αρτοποιίας θα τα χάσει. Γιατί θα δει σε κάποια περίπτερα να προσφέρονται έτοιμα σε χωριστό σακί τα μείγματα για τα διάφορα είδη ψωμιών που αντικρίζει κάθε πρωί στα ράφια του φούρνου στη γειτονιά του. Εδώ το μείγμα για το τσιαπάτα, εδώ το μείγμα για το πολύσπορο, για τη λαγάνα, για το κουλούρι Θεσσαλονίκης, για το Χριστόψωμο, εκεί το μείγμα για το (ας πούμε;) ολικής με βύνη για να δίνει όπως λέει και η διαφήμιση «το χαρακτηριστικό σκούρο χρώμα στο ψωμί αυτό». Και απέναντι σε αυτή την ακραία τυποποίηση υπάρχει ο αρτοποιός που όπως διάβασα κάθε πρωί ξεκινάει μια καινούργια περιπέτεια φτιάχνοντας εξ αρχής το δικό του μείγμα από αγνά αλεύρια ολικής, με ντίνκελ, βρώμη, κριθάρι, αλεσμένα σε πετρόμυλο και αφού εκείνος και οι βοηθοί του πλύνουν καλά τα χέρια τους με οινόπνευμα και υπάρχει και η ηλικιωμένη φουρνάρισσα στο Νέο Ηράκλειο που φτιάχνει το ψωμί της κάθε ημέρα ακροβατώντας με το προζύμι της προηγουμένης και τη βρήκα νωρίς ένα πρωί καταστεναχωρημένη μπροστά σε λαμαρίνες με άχρηστες φραντζόλες που δεν είχαν ανέβει γιατί δεν είχε υπολογίσει ότι έκανε κρύο εκείνη τη φορά παραπάνω από το κανονικό. Η μάχη πάντως θα είναι άνιση όσο δεν υποστηρίζουμε αυτούς που προσπαθούν για ένα πιο σωστό ψωμί. 

ΜΙΚΡΗ ΑΡΤΟ-ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ
Αλεύρι δυνατό-μέτριο-μαλακό: Οσο περισσότερη γλουτένη περιέχεται στο αλεύρι, σε συνδυασμό και με την ποσότητα κάποιων ακόμη πρωτεϊνών, τόσο πιο δυνατό χαρακτηρίζεται αυτό. Η διάκριση όμως δεν είναι ποιοτική ούτε δείχνει το πόσο καλό κάνει στην υγεία. Το μαλακό είναι πολύ καλό για γλυκά, το σκληρό για ψωμί.
Βαθμός αλέσεως: Μας δείχνει σε εκατό μέρη βάρους σπόρων σιταριού που αλέστηκαν, έπειτα από τη σχετική αφαίρεση του φλοιού και άλλων συστατικών, πόσα μέρη βάρους έμειναν. Αρα όσο μικρότερος αριθμός προκύπτει τόσο λιγότερο ωφέλιμο είναι το αλεύρι που πήραμε.
Γλουτένη: Είναι η βασική πρωτεΐνη του σιταριού. Αυτή δίνει την αίσθηση ότι το ζυμάρι είναι μια κολλώδης και ελαστική μάζα. Είναι ελαστική και δημιουργεί ένα πλέγμα και εγκλωβίζει εκεί μέρος των αερίων που παράγονται από τη μαγιά.
Βύνη: Παράγεται κυρίως από κριθάρι (μπορεί όμως να παραχθεί και από σιτάρι ή σίκαλη). Μουσκεύεται το κριθάρι και μένει σε θερμοκρασία 12-17 βαθμών Κελσίου για έξι περίπου ημέρες μέχρι να βγάλει φύτρο. Μετά ξηραίνεται, πολτοποιείται και σε ξηρή ή υγρή μορφή χρησιμοποιείται για να δίνει σκούρο χρώμα στο ψωμί, σκληρή κόρα και κάποια γλυκίζουσα γεύση.
Δύναμη: Χαρακτηρίζει τη δυνατότητα που έχει ένα αλεύρι να δώσει αρτοσκευάσματα με ικανοποιητικά για το εμπόριο χαρακτηριστικά, όπως είναι το φούσκωμα, η δομή και η εμφάνιση.
Σιμιγδάλι: Είναι το προϊόν της αλέσεως του ενδοσπέρματος κυρίως στα σκληρά σιτάρια (αλλά και από μερικά μαλακά). Εχει χρώμα κίτρινο και χρησιμοποιείται στην παρασκευή ζυμαρικών, αλλά και σε πρόσμειξη με αλεύρι για να δώσει ψωμί.
Τύπου 55%: Ο,τι πρέπει για ψωμάκια και άλλα ανωφελή αρτοποιήματα.
Τύπου 70%: Με πολύ μικρή ποσότητα από τον φλοιό.
Τύπου 90%: Μεγάλη περιεκτικότητα από τα συστατικά του φλοιού και άλλα ωφέλιμα συστατικά.
Ολικής από μαλακό σιτάρι: Αυτό που υποτίθεται έχει μέσα τα πάντα.
Τύπου Μ: Από σκληρά σιτάρια με χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα. Από αυτό γίνεται συνήθως το χωριάτικο.
Τύπου Π: Πολυτελείας ενισχυμένο με γλουτένη για κρουασάν και τέτοια.
Τέφρα: Το στερεό υπόλειμμα μιας ποσότητας από αλεύρι κάποιου τύπου όταν καεί σε θερμοκρασία 900 βαθμών Κελσίου. Αυτό που μένει είναι τα ανόργανα συστατικά του, δηλαδή τα διάφορα ιχνοστοιχεία του και όσο μεγαλύτερος αυτός ο αριθμός τόσο καλύτερα. 

(Α. ΓΑΛΔΑΔΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  ΒΗΜΑ SCIENCE 02/07/2011)

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Τα σκυλάκια στού γιαλού τα βοτσαλάκια.

Από τους συχνούς, επισταμένους και αποτελεσματικούς ελέγχους, μας τελειώνουν οι πλανόδιοι μικροπωλητές και οι προσφέροντες υπηρεσίες μασάζ, από τις παραλίες των Χανίων.  Των οποίων η παρουσία βλάπτει τη τοπική και "ορθή" οικονομία.

Μήπως πρέπει να ασχοληθούμε τώρα, ως αρμόδιοι, συναρμόδιοι ή αναρμόδιοι,  και με τους αδέσποτους φιλόζωους, ιδιοκτήτες όλων των μεγεθών και όλων των ρατσών, σκύλων;




Που συμπαθέστατα κολυμπούν δίπλα μας, τρισχαριτωμένα τινάζονται στις πετσέτες μας, κυλιούνται στην άμμο, όλο τσαχπινιά, για να αποπαρασιτωθούν και ενίοτε …κοπρίζουν, άκρως αδιάκριτα, όπου τα βολεύει; 


Καλή  είναι η φιλοζωία, αλλά   η δημόσια υγεία, ως κοινωνικό αγαθό, είναι προτιμότερη. Και υπάρχουν, αν δεν απατώμαι νόμοι, που τη προστατεύουν.

 Υποτίθεται……

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Το φτηνό το κρέας το τρώνε τα σκυλιά!

Θέλεις σουτζουκάκια γερμανικά και φτηνά; Τότε φάε Ε-coli!
Ο Ε.Φ.Ε.Τ., και συγκεκριμένα η Περιφερειακή Διεύθυνση Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κατά τη διάρκεια ελέγχου, διαπίστωσε τη διακίνηση α) κατεψυγμένου προϊόντος κιμά από βοδινό κρέας, β) κατεψυγμένα πικάντικα σουτζουκάκια από βοδινό κρέας, προέλευσης Γερμανίας, στα οποία ανιχνεύθηκε το παθογόνο βακτήριο Escherichia coli O157. 
Kατεψυγμένα πικάντικα σουτζουκάκια από βοδινό κρέας, σε κλειστή συσκευασία των 1000 g, με την εμπορική επωνυμία «Marvest», που διακινήθηκε από τη γερμανική επιχείρηση «Vion Convenience GmbH» (Postfach 1269 21, D-31502, Wunstorf) στην ελληνική εταιρεία «LIDL Hellas & ΣΙΑ Ο.Ε.». Το εν λόγω προϊόν έχει αριθμό παρτίδας L1 102 BT και ημερομηνία λήξης 8-11-2011.


Kατεψυγμένο προϊόν κιμά από βοδινό κρέας, σε κλειστή συσκευασία των 500 g (2 Χ 250 g), με την εμπορική επωνυμία «Marvest», που διακινήθηκε από τη γερμανική επιχείρηση «Griechenland Rind, Vion Hilden GmbH» (Westring 21, D-40721, Hilden) στην ελληνική εταιρεία «LIDL Hellas & ΣΙΑ Ο.Ε.». Το εν λόγω προϊόν έχει αριθμό παρτίδας L91185010  και ημερομηνία λήξης 6-11-2011.
Ο Ε.Φ.Ε.Τ. απαίτησε την άμεση ανάκληση / απόσυρση του συνόλου των παραπάνω προϊόντων από την ελληνική αγορά και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί έλεγχοι.
Πηγή: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΦΕΤ

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Άγιε μου Νικόλα πνίχτη…..



Σήμερα το πρωί.
Λίγο πριν τις 10.
Στο κόμβο του Κλαδισού.
«Ο ψαράς τι θέλει τώρα
και κατέβηκε στη χώρα;
Πες μου τι μου μαγειρεύει
Τέτοιαν ώρα τι γυρεύει»
(Μάρκος Βαμβακάρης)