Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Κατοχικό σύνδρομο.




Η ημέρα που βάζω συνήθως πετρέλαιο στο αυτοκίνητο, είναι η Δευτέρα. Η ημέρα πληρωμής μου. Χθες το ξέχασα. Σήμερα όλη την ημέρα δεν μπορούσα. Έτσι πριν από 2 ώρες, είπα να πάω να βάλω.
Πάντα βάζω από το ίδιο βενζινάδικο. Δεν είναι το πιο φτηνό στα Χανιά, μα έχει πολύ καλής ποιότητας καύσιμο. Όταν κυνηγούσα το πιο φτηνό, βρέθηκα με προβλήματα στη μηχανή και στην ανάγκη να απολογηθώ στο μηχανικό, που είναι  ανιψιός μου και πολύ καλός μάστορας, ότι  βάζω πετρέλαιο θέρμανσης. Που ποτέ δεν  έβαλα. Τουλάχιστον εν γνώσει μου!
Για να φτάσω στο συγκεκριμένο βενζινάδικο, πέρασα από άλλα 4. Σε όλα γινόταν της  ουράς το κακομοίριασμα. Θυμήθηκα ότι από αύριο θα έχει απεργία, και ποιος δεν θα έχει!
Όταν έφτασα μέτρησα 28 αυτοκίνητα, χώρια τα μηχανάκια, που περίμεναν στην ουρά. Επειδή τις ουρές τις σιχαίνομαι και ειδικά αυτού του είδους τις ουρές, την έκανα, με ελαφρά πατηματάκια στο γκάζι. Θα έβαζα αύριο. Με την ησυχία μου.
Και πριν από λίγο, κάπου εδώ μέσα διάβασα ότι οι απεργίες δεν θα γίνουν! Όλοι αυτοί που στήθηκαν, σαν τα ζώα στις ουρές, άραγε τώρα πως θα αισθάνονται; Θα το ξανακάνουν; Θα το ξανακάνουν! Όσο υπάρχουν άνθρωποι να τους πανικοβάλουν. Από τα ραδιόφωνα και κυρίως από τις τηλεοράσεις…..

Δεν υπάρχουν σχόλια: