Όχι πια άλλα άλλοθι!

Ωραία ήταν η παράσταση «Βιολογική Γεωργία», της βραδιάς των εγκαινίων, του Αγροτικού Αύγουστου 2009.
Ας είχε απομακρύνει η αντάρα των δακρυγόνων του χειμώνα τους «μεγάλους πρωταγωνιστές». Ας είχε μαράνει τη λαμπρότητα των λοιπών πολιτικών «σελέμπριτυς», η πρόσφατη χρήση του «Λεμπαϊσίντ» για τη δακοκτονία.
Οι εναπομείναντες ντόπιοι πρωταγωνιστές – εκτελεστές των ρόλων της παράστασης τα πήγαν μια χαρά. Ήξεραν τα λόγια τους, ήταν ωραία στημένοι και πειστικότατοι στους ρόλους τους.
Την επομένη, το Σάββατο, κατά τη διάρκεια της άλλης παράστασης – ημερίδας στο Μεγάλο Αρσενάλι, οι πρωταγωνιστές της προηγούμενης βραδιάς των εγκαινίων, δεν έλαμψαν δια της παρουσίας τους.
Ήταν απλά απόντες.
Αποξεχάστηκαν μασουλώντας τα φύλα της δάφνης που έδρεψαν τη προηγούμενη βραδιά.
Για αυτό και η τιμώμενη ηρωίδα του έργου, η «Βιολογική Γεωργία», έμοιαζε σαν καρικατούρα του Μπόστ.
Γιατί;
Ο πρώτος που θα απαντήσει σωστά, κερδίζει δωρεάν εισιτήρια για όλες τις πράξεις της επόμενης παράστασης μυστηρίου και δράματος, με τους ίδιους πρωταγωνιστές: «Ποιος σκότωσε τη Βιολογική Γεωργία;»
Δικαιούμαι να γκρινιάζω, διότι από το 1996, έχω δει πάρα πολλά να γίνονται που δεν έπρεπε και δεν έχω δει επίσης πάρα πολλά, που θα έπρεπε.

Την υγεία μας ας έχουμε και θα τα πούμε εν καιρώ.

(Αυτά τα πράγματα δεν ξεχνιούνται. Με τίποτα!)